Commentaar maker foto: een graf kennelijk van een christen. Ook deze heeft voor alle zekerheid nog iets eigens meegekregen: een paar schoenen. En een dak boven je hoofd is ook mooi meegenomen. En dan te bedenken dat de overledene zijn hele leven geen schoenen gedragen heeft.

Een graf in Enarotali. Kennelijk heeft men de overledene voor alle zekerheid zijn bordje maar meegegeven. Dit bordje is overigens al een teken van vooruitgang, want normaal heeft men in dit gebied dergelijke dingen niet.

Jayapura-kota, met op de achtergrond de hoofdmoskee.

's Zondags na het uitgaan van de kerk in MOANEMANI (Luchtfoto's van deze statie zijn in de eerste serie aanwezig) Duidelijk is wel, dat hier de meerderheid van de kerkgangers Papua's zijn, en dat de meerderheid er al behoorlijk gekleed bij loopt, dat de kleren in bepaalde gevallen zelfs netjes uitzien. Vaak draagt men de kleren zo lang, tot ze geheel vervuild en verrot zijn. Je kunt die mensen niet eenvoudigweg "in de kleren jagen", zoals de Indonesi‰rs dat al gedaan hebben, onder het motto: "Wij zijn een beschaafd volk, en lopen er niet naakt bij."

Kerkje in Epouto, aan het TAGE meer.

Pastorie in Enarotali

Parochiekerk in Enarotali.

Commentaar maker foto: de laatste der Mohikanen: Pater "Flip" Tetteroo. in 1937 is hij tesamen met nog vier medebroeders naar Nieuw Guinea vertrokken. Hier staat hij op de veranda van zijn pastorie in het gehucht (is eigenlijk al te veel gezegd, die paar hutten) Diay aan de andere kant van het Tigi-meer. Per boot vanuit Waghete heb ik hem indertijd bezocht. Ook deze pionier leeft anno 2010 niet meer. Hij heeft enkele jaren geleden een boek gepubliceerd, waarin zijn belevenissen beschreven staan.

RK Kerk in WAGHETE, aan het Tigi meer. Een fraai gebouw met twee toren, natuurlijk geheel uit hout opgetrokken, met een dak van golfplaten.

Een moskee buiten Warnena. Toen volkomen overbodig, maar de Indonesische regering heeft indertijd een vuile politiek gevoerd: onnodig veel moskees bouwen, terwijl de plaatselijke bevolking niets met de Islam van doen had. Deze "godsdienst" werd door hen smalend de "godsdienst van de afgesneden penis" genoemd. Ik heb indertijd gehoord, dat Papua's die in dienst van Indonesi‰rs kwamen, soms gedwongen werden, islamiet te worden. Die dat deden, werden door hun eigen stamgenoten veracht. Indertijd in 1963 - toen die ellendige westerse imperialisten (wij, de belanda's) eruit gesmeten werden, werden met opzet islamitische troepen naar dit land gestuurd, die konden dan een "heilige" oorlog voeren! De "helden" van die tijd - die toch niet bestand waren tegen de pijlen van de Papua's liggen begraven op de "helden" kerk-hoven van Enarotali en Abepura. In Enarotali hebben ze indertijd het zusterklooster overvallen en geplunderd. Daarvoor moet je beslist een "held" zijn!