Belangrijke collectie Erfgoed
In Nederland is een zeer uitgebreide, belangrijke collectie Papua cultureel erfgoed opgebouwd. Deze collectie is ontstaan door eeuwen contact met het westelijk deel van Nieuw-Guinea en kolonisatie van het gebied door Nederland tot 1962, nu Papua geheten. Het Papua-erfgoed is gedeeld erfgoed en heeft zowel voor Nederland als Papua grote betekenis. Het geeft een beeld van de cultuur en historie van de autochtone bevolking van de provincie Papua (Indonesië) en tevens handen en voeten aan (een vergeten deel van) de koloniale geschiedenis van Nederland.
Op deze website treft u de collectie artefacten aan. Maar u kunt op twee andere websites terecht voor andere delen van de collectie:
Voor foto's ga naar https://www.flickr.com/people/papuan_cultures/
Voor geluidsfragmenten ga naar https://www.papuacollecties.nl/
Drie generaties
In Nederland leeft momenteel een Papuagemeenschap van 1500 mensen 
(onofficiële telling), bestaande uit drie generaties. De meesten van hen kwamen begin jaren ’60 naar Nederland als politiek vluchteling. Daarnaast bevinden zich Papua’s op andere plekken in de diaspora: in Zweden, Griekenland, Engeland, de Verenigde Staten, Australië, en verschillende gebieden in Oceanië (Fiji, Vanuatu, Solomons).
Voorheen verbleven Papua’s ook in Suriname en Senegal. De grootste groep gevluchte Papua’s buiten Papua zelf leeft in Papua New Guinea (15.000). In de Indonesische provincie Papua leven momenteel zo'n 2,8 miljoen mensen, van wie 55 procent bestaat uit de oorspronkelijke inheemse Papuabevolking.
Unieke collecties
Nederland heeft, als oud-kolonisator, een verantwoordelijkheid het erfgoed zo goed mogelijk toegankelijk te maken voor alle geïnteresseerden in Nederland, in Papua en daarbuiten, temeer omdat in de laatste decennia van de 20ste eeuw veel van het erfgoed in Papua zelf verloren is gegaan. Papua’s refereren vaak naar hun gebied als zijnde zonder geschiedenis. Met name informatie stammend van voor 1962 is in Papua nauwelijks te vinden. In de actieve koloniale periode (’49-’62) en aan het eind hebben Nederlanders veel erfgoed meegenomen. Daarnaast hebben de Indonesiërs collecties meegenomen naar bijvoorbeeld Java. De Papuagezinnen die moesten vluchtten in de jaren '60 namen ook diverse vormen van erfgoed mee, met name bestaand uit stukken die hun uit hun eigen familieverband stamden. De collecties in Nederland zijn dus niet alleen uitgebreid maar ook zeer uniek.
Toename vraag naar Papua-erfgoed
In Papua is de vraag naar kennis over dit erfgoed de laatste jaren sterker 
toegenomen. Dankzij de installatie van regionale autonomie in Papua door Indonesië, is er meer ruimte ontstaan aan deze vraag tegemoet te komen. Dit geldt voor het onderwijs maar ook voor de groeiende civil society in Papua. Meer aandacht en grotere waardering voor het erfgoed genereert meer respect voor Papuaculturen en vestigt aandacht op de intrinsieke waarde van bestaande Papuaculturen en het Papua-erfgoed. Maatschappelijk gezien is dat respect steeds belangrijker omdat de Papuaculturen flink onder druk staan.
In de Nederlandse Papuagemeenschap is de vraag naar culturele kennis en uitwisseling groeiend, mede omdat zij inmiddels uit drie generaties bestaat met een vierde onderweg. Erfgoed toegankelijker maken en actief te delen met de Papuagemeenschap in Nederland en de diaspora is dus van groot belang. De vraag naar Papua-erfgoed zie je ook op bredere schaal terug. Het zeer grote succes (in bezoekersaantallen en media-aandacht) van de Bisjpalen tentoonstelling in2008 in het Tropenmuseum en het inter/nationale succes van kunstenaars als Roy Villevoye en Fiona Tan, die Papua centraal stellen of bron laten zijn in hun beeldend werk, zijn goede voorbeelden van recente interesse.